Hoe neem je afscheid van kinderen, moeders en vaders van wie je zo veel bent gaan houden in zo korte tijd? Mensen die zo blij zijn met je aanwezigheid en hulp. Die je alles willen geven van het weinige dat ze bezitten. Dat is moeilijk...
Mijn hoofd zit vol met verhalen. Droevige, mooie en heftige verhalen. Mijn lichaam is kapotmoe. 17 dagen achter elkaar gewerkt. Zowel fysiek als mentaal zwaar. Steeds weer energie en enthousiasme meenemen naar een werkdag in het kamp. Een opgave? Nee, dat was het nooit. Het was bijzonder. Indrukwekkend. En vooral heel liefdevol. Ik heb waanzinnige mensen ontmoet:
Jetty van Wijlen en Corien Tiemersma. Drijvende krachten achter BRF in Malakasa, die steeds weer nieuwe vrijwilligers ontvangen en wegwijs maken. Thnx!
Arianne Stroober, een prachtig en puur mens. Die mij met haar liefde voor de wereld steeds weer voorleefde.. dank!
Patricia van Turnhout, mijn reis-, lach-, huil-, en klaagmaatje! Never forget!!
Sarah Froggatt, we had some times dear...
In my heart you are!
Patricia van Turnhout, mijn reis-, lach-, huil-, en klaagmaatje! Never forget!!
Sarah Froggatt, we had some times dear...
In my heart you are!
Maar.. echt afscheid nemen, was het van alle meisjes, jongens, vrouwen en mannen van het kamp. De bewoners. Voor wie er geen vertrekken is na tweeëneenhalve week. Voor wie er maanden van hoop, verdriet en uitzichtloosheid wacht. De vluchtelingen. Hen zal ik misschien nooit meer terugzien...
Terwijl zij mij hebben geleerd dat liefde, warmte en een goed hart ook in de meest afschuwelijke omstandigheden het antwoord zijn.
Het afscheid? We huilden allemaal en we waren allemaal blij.
Terwijl zij mij hebben geleerd dat liefde, warmte en een goed hart ook in de meest afschuwelijke omstandigheden het antwoord zijn.
Het afscheid? We huilden allemaal en we waren allemaal blij.
Blij met elkaars liefde...
Qalb
