31-07-2016 Waarom ik doe wat ik doe

Waarom ik doe wat ik doe... 

 Het afgelopen jaar waren de bootvluchtelingen in Zuid-Europa constant in het nieuws. Maar ik merkte aan mezelf dat ik het wel wist en zag en las, maar dat het leed van deze mensen van me afgleed als een regenbuitje. Alles went helaas... Totdat er een oproep op Facebook voorbij kwam waarin pedagogisch geschoolden werd gevraagd om zich enkele weken als vrijwilliger te verbinden aan een stichting die opkomt voor al deze anonieme vluchtelingen. En op één of andere manier raakte deze oproep me wèl. Want ik ben een pedagoog en ik heb zes weken vrij in de zomer. Meer ingrediënten waren er eigenlijk niet nodig... Die gedachte was de eerste stap. Vanaf dat moment ging het snel: overleg met het thuisfront, aanmelden, screening, geheime facebookgroep voor de communicatie met alle vrijwilligers in 'ons' kamp, vaccinaties, sponsoren vinden, sponsorloop organiseren op t werk.. It took over my life a bit. En dat voelt zo goed! Nog nooit was ik zo gelukkig met kadootjes dan toen er donaties bleven binnenkomen van alle kanten: familie, vrienden, collega's, ouders op school, zakgeld van kinderen. Elke bijdrage voelde beter dan een nieuwe Iphone ;) Ja, ik geef vrije tijd en energie en geld om dit te kunnen doen. Maar ik heb nog nooit zoveel terug gekregen. Van iedereen in Nederland die me steunt, op welke manier dan ook. En van de mensen in het Malakasakamp. Want één ding zal ik altijd bij me dragen. Vluchtelingen zijn normale mensen in een afschuwelijke situatie. Ze zijn vriendelijk, hebben humor, willen zich ontwikkelen en proberen van hun tragische omstandigheid het allerbeste te maken. De jonge mannelijke vluchteling Ilham zei tegen me afgelopen week: 'Every single day these people wake up, realize where they are, and they die inside a little bit more...' En toch.. is er ook elke dag weer levenskracht en drive in het kamp om door te gaan. Om op te staan en te hopen op een betere toekomst. Malakasa people, you will be in my heart forever! ❤️
Bewaren

Missie Middellandse Zee

Dagelijks proberen duizenden mensen de overtocht naar Europa te maken. Niet via de beter begaanbare route over land; deze is veelal afgesneden door de dichte grenzen die de buurlanden en Europa hanteren. Maar over de woeste onberekenbare zee. Een tocht van enkele dagen. Stichting Bootvluchteling is uitdrukkelijk door de Italiaanse overheid en andere hulporganisaties verzocht om te helpen op de de wateren tussen Italië en Libië. Stichting Bootvluchteling kan deze noodoproep om meer hulp te sturen niet langer voor zich uit schuiven. Daarom gaat Stichting Bootvluchteling met een speciaal uitgerust reddingsschip de Middellandse Zee op. Niet om mensen te helpen oversteken. Om levens te redden.

30-07-2016 Afternoon off duty!

30-07-2016 The NGO's (Non Governmental Organisations)

The NGO's
(Non Governmental Organisations)

In het Malakasa kamp zijn een aantal organisaties actief. 

Uiteraard de UNHCR (United Nations Refugee Agency), zij leverden de tenten en hebben een aandeel in de procedure. Ze helpen met de registratie van de vluchtelingen en zijn hun aanspreekpunt. 

Dan is er S.O.S. REMAR, een Christelijke Spaanse humanitaire organisatie. Zij verzorgen voornamelijk de, vanuit de Griekse overheid aangestuurde, distributie van kleding en schoenen. Ook hebben ze een theehuis geopend voor de vrouwen en mannen.
Maar de mannen hebben ook hun eigen ruimte met airco en elektriciteit geënterd..

De stichting Solidarités, een Franse hulporganisatie. Zij richten zich vooral op de distributie van hygieneartikelen. Ook verzorgen ze activiteiten met kinderen en vrouwen op het gebied van social skills en hygiene.

Save the children. Zij zijn een grote internationale hulporganisatie voor kinderen. En zullen zsm een 'echte' school starten in het kamp. 

Cif. Counsil of International Fellowship. Een Amerikaanse hulporganisatie. Zij beheren de women friendly area. En verzorgen activiteiten alleen voor de vrouwen. 

BRF (Boat Refugee Foundation/ Stichting Bootvluchteling). Wij verzorgen dagelijks sport- en spelactiviteiten voor de kinderen en hebben het beheer over de preschool. Ook verzorgen we Engelse lessen voor de mannen en de vrouwen in het kamp.

29-07-2016 Meet Jelda

Meet Jelda

Jelda is een meisje met een temperamentvol karakter. Elke dag moet ik haar goed in de gaten houden, want een spelletje aan tafel eindigt geregeld in kaarten die over tafel vliegen omdat Jelda vindt dat ze onrechtvaardig behandeld wordt. 

Zo ook vandaag. Midden in het memoryspel, een spel dat een prijs verdient voor de mogelijkheden mbt woordenschat :), werd ze boos en gooide alle kaartjes van tafel. Twice..

Dus ik werd boos op haar en waarschuwde haar in pittig Engels not to do it again or she would have to stand outside school for some minutes. She disliked me for a while... stond op en ging aan een andere tafel zitten.

Maar ze kon het niet volhouden.. wilde toch weer meespelen. Prima. Ik trok me terug en focuste op t samen spelen van de kinderen. Natuurlijk werd Jelda weer boos. Maar nu legde ze, in plaats van te schreeuwen en het spel kapot te maken, haar hoofd op haar armen. Na enkele minuten keek ze op, boos, maar ging verder met het spel. 

En ze kon het lachend afsluiten. 

Deze kleine dingen zijn de pareltjes voor mij en mijn schoolcollega's in het Malakasakamp...

28-07-2016 Engelse les... My name is Face

De mama's aan de Engelse les:

face, hair, nose (zij zeggen noose , mouth (mouse) en ear (hair) 

'Whats your name?'
'My name is face'

28-07-2016. Alle zeilen bijzetten

De dag begon als alle andere. Om 10 uur startte de school en de kinderen kwamen binnen. Ze waren gelijk erg druk vandaag; rommelig en ongeduldig. Mijn lieve collega's in t schooltje en ik moesten alle zeilen bijzetten en nog was er bijna niet les te geven; aanvaringen, huilpartijen, hele gevechten..

Ik besloot een meisje apart te nemen buiten, want dat ze ergens mee zat, was wel duidelijk. Eenmaal buiten op de steen voor het schooltje, begon ik te vragen: 'Are you sad today? Because you are so angry and fighting all the time today..' What is wrong? 'Are you sad because so many friends are leaving the camp? (Dat leek logisch, er vertrekken elke avond veel gezinnen. Moeilijk leek ons.)

Maar verlies nooit het kind in het kind uit het oog.. Het meiske en alle andere, drukke onhandelbare kinderen in de les vanochtend waren bang! Echt enorm bang, zo bleek.
Niet voor een eventueel vertrek, een gevaarlijke bootreis, of het verliezen van gemaakte vriendjes..
Wel voor de vaccinatieronde die vandaag in het kamp is begonnen!
's Middags was meer dan de helft geprikt en alles weer back to 'normal'.

Kinderen blijven kinderen!

27-07-2016 Distributie... een onmogelijke opgave

Vandaag ben ik er stil van geworden...

Distributie. Hoe klinkt dat? Precies, dat klinkt als een oorlog van 70 jaar geleden. En zo voelt het ook. 
Een onmogelijke opgave waarin ik moet bepalen wie er recht heeft op wat. Aan mannen die mijn vader konden zijn, vertellen dat ze netjes in de rij moeten wachten. Op wat? Op je kleding meneer. Op je tweedehands, uit de mode, veel te grote winterkleren...

'No you can't have three shirts sir. Two is the max. Two pieces each. Sorry no shoes today. Yes, I know, they stand over there. But we do no shoes today. I can see you have very bad shoes. But no really. Please go outside now..'

Ik wil dat helemaal niet zeggen..
Ik wil zeggen: Neem alles mee. Alles wat je wil en meer. Neem mee voor jezelf, je vrouw en je kind. Neem wat ik aanheb. Neem mijn slippers.
Neem mijn nederigheid.
Neem mijn leven.
Neem!

O, het is geen oorlog hier? Een EU land.. 

Europa what the fuck are we doing??

27-07-2016 Kleien met bijenwas

Nog niet gehuild tot nu toe..maar was ik niet aan het kleien met bijenwas, dan was hier het moment.
In plaats van de opdracht te volgen: cirkels, vierkantjes en driehoeken, kleien de kinderen, als alle kleuters, huizen alsof hun leven ervan afhangt..

4 bedden? Ja! Mama, baba, Ilham, baby..

26-07-2016 De eerste Engelse les voor de mama's

De dag.. drie groepen kinderen in de les gehad, druk en gezellig, schools toch ook. Dus vertrouwd.
En 's avonds de eerste Engelse les voor de mama's. Schoorvoetend het kamp in gelopen om ze op te halen..tussen de witte, vuile tenten door. Overal vuilnis, kleding, buggy's, speelgoed, kleden en wasgoed. Geholpen door een jochie de moeders mobiliseren. 

Uiteindelijk 35 zwaar enthousiaste dames in t schooltje. Waar de temperatuur toen opliep tot 45 graden. Het mocht de pret niet drukken. Hilariteit om mijn leeftijd.. ik was de oudste.. hm. Maar kon gelukkig in de race blijven voor het aantal kinderen! :)
Nu willen ze elke dag les! 🤘

Nagenietend van de dag drong een andere werkelijkheid tot ons door. Onder onze ogen had een louche type een hele familie geronseld voor een nieuwe oversteek op zee..waarschijnlijk naar Italië.. grote verslagenheid bij de vrijwilligers. Kinderen met wie weken gewerkt is, lopen bepakt en bezakt over de stoffige weg, uit het kamp, richting hun lot op zee, over zee, geen idee..

26-07-2016 Naar school in Malakása

Naar school in een vluchtelingenkamp? Ja dat kan. Een stenen schuurtje is de school. De deur is er half. De muren zijn vervallen. Plastic voor het raam. De kinderen komen aan en hebben trots hun schrift bij zich. Let's start the English class teacher!

25-07-2016 Aangekomen in het Vluchtelingenkamp, Malakása Griekenland

Alles wat je denkt over een vluchtelingenkamp klopt.. kindjes lopen in vieze pyamabroekjes. Klampen je aan. Houden van je..willen knuffelen.. zijn met zo weinig zo blij.

Vandaag gekleurde touwtjes in de haren van de mama's gevlochten. Het is niets en het is alles..langzaam worden ze losser, opener, hoofddoek gaat af. Even lachen samen. Met handen en voeten en een knipoog. Dat blijkt de beste taal. 

Morgen starten met het schooltje. Engelse les. Hoe dan?? We'll see. Step by step. Elke druppel is er één. Maar wat gloeit die plaat..

Klik hier om te zien waar Malakása ligt