Abdullah is in februari uit Kabul vertrokken. Hij heeft zeven zussen en een klein broertje en woonde met hen en zijn ouders in Lowgar. Een klein plaatsje, op 20 minuten rijden vanaf Kabul. Een plaats ook waar de Taliban meer macht heeft en jonge jongens dwingt om met hen mee te trainen in een legersetting.
Abdullah wilde dit niet. En zijn oom heeft voor hem de eerste stap richting een smokkelaar gezet en hem een bedrag betaald voor Abdullahs vertrek. 22 februari vertrok Abdullah samen met zijn neef vanuit Kabul naar de stad Nimroz. Een busreis die 24 uur duurde, want over bergen en onherbergzaam gebied. Deze reis kon Abdullah nog legaal maken.
Vervolgens werden de jongens, met nog 14 anderen, achterin een bestelbusje geladen. Geen stoelen, geen eten, bijna geen drinken. Slechts een slok water per dag en enkele dadels. Een vreselijke reis van drie dagen volgde. Via Pakistan, door Iran, richting de grens met Turkije. Daar moesten de 16 wachten op het overmaken van geld vanuit het thuisfront aan weer een andere smokkelaar en werd de reis vervolgd naar Istanboel. Wederom dagen achterin een busje.
Eenmaal in Istanboel verder reizen met de boot en auto naar Didim. Een week ergens in niemandsland wachten omdat de zee te gevaarlijk was. En toen konden ze, met nog 40 vluchtelingen, vooral families met kleine kinderen, in Didim aan boord komen van een houten schippersbootje, dat hen schommelend en wel naar Griekenland vaarde. Leros om precies te zijn.
Op Leros werd een asielaanvraag gedaan, dit en de registratie nam ook weer een week in beslag. Hierna werden de jongens in opvangkamp 'Pereus' geplaatst nabij Athene. Na een week werden ze overgebracht naar het Malakasakamp en hier slapen ze al vijf maanden samen in een tent... Op dit moment wacht Abdullah op groen licht van zijn nieuwe smokkelaar. Zodra zijn oom de benodigde 1100 euro heeft overgemaakt, zal hij vertrekken.
Dit keer wordt het onderin een container liggen wachten totdat het ding is overgevaren door een vrachtschip richting Italië. En dan bij het uitladen heel hard op de onderkant van de container bonken met het vertrouwen dat de smokkelaar ze niet heeft belazerd en dat ze dus uit de dubbele bodem zullen worden bevrijd.
Ik vroeg hem naar zijn droom. Dit was zijn antwoord: 'I want to go to Belgium, to provide for my family. I want to pay back my uncle. I want my sisters to be able to study...' Abdullah kwam voor ons gesprek bij de medische post vandaan omdat hij al dagen niet kan eten...
