Na 11 dagen in het Malakasakamp zien mijn voeten eruit alsof ik ze al jaren niet gewassen heb: kloven, eelt, grijs, vol met wondjes en stoffig. Sommige families wonen hier al vijf maanden... Festivaltoiletten en water uit een tuinslang is de enige hygiene die ze wordt geboden.
De gangetjes tussen de tenten liggen vol met afval: vuilniszakken, lege waterflessen, doppen, luiers en etensresten.
De gangetjes tussen de tenten liggen vol met afval: vuilniszakken, lege waterflessen, doppen, luiers en etensresten.
Pas de laatste maand worden er überhaupt vuilniszakken uitgedeeld aan de kampbewoners. Ervoor moesten ze maar zien wat ze met hun afval deden.
Aan de ingang van het kamp staan vier afvalcontainers. De stank die daarvandaan komt, doet me denken aan de verhalen die ik op school thuis vertel over steden in de Middeleeuwen. Een zure lucht van rottende etenswaren en ongedierte.
Overal op het kamp vormen zich hoopjes troep. Iedereen laveert eromheen.
Overal op het kamp vormen zich hoopjes troep. Iedereen laveert eromheen.
Eén keer per week wordt er 'cleaning day' georganiseerd door Stichting Bootvluchteling. Samen met de mannen van het kamp gaan we met vuilniszakken het zwerfvuil te lijf. Maar na een dag al lijkt het alsof het vuil zich heeft verschuild voor de cleaning en moet je je ogen sluiten voor alle viezigheid om je heen om de schoonheid van leven niet uit het oog te verliezen...
