Malakása broertjes en zusjes
Er zijn veel kinderen in Malakasa. Grote gezinnen. En veel tenten. Deze kinderen hebben ontzettend veel vermaak op het kamp. Niet alleen zijn het kinderen en zijn ze dus in staat om van niets iets te maken, maar ook zijn er meerdere organisaties actief in het kamp met het organiseren van bezigheden voor de kinderen: preschool, hygiënelessen, Griekse les, activiteiten enz.
Het is dus voor de, toch al vermoeide, ouders een onmogelijke opgave om hun kinderen constant in de gaten te houden. Ze zwermen als bijtjes over het, niet ongevaarlijke kamp. Met open putten, stenen, bergen, prikkeldraad, in- en uitgangen, afval enz, niet echt een veilige omgeving voor de allerkleinsten.
Wat je daardoor veel in het kamp ziet, en dat zal deels aan de omgeving te wijten zijn, deels aan de cultuur, is dat oudere kinderen (rond 10 jaar) veelvuldig rondsjouwen met hun baby-broertjes en zusjes. Het is zo bijzonder om te zien hoe natuurlijk dit gaat. Deze peutertjes hebben volledig vertrouwen in de oudere broer of zus. En het voelt soms ongezond hoe ver dat gaat wat betreft verzorging; het overnemen van die moeder- of vaderrol. Toch blijft het me ontroeren. Naast de ruwheid van de kinderen ten opzichte van elkaar, ook die liefde ten opzichte van hun 'eigen' kleintjes.
